Założone w 1872 roku Muzeum Sztuki Użytkowej w Budapeszcie jest jednym z najstarszych muzeów sztuki, rzemiosła artystycznego i wzornictwa w Europie. Pałac, który jest jego siedzibą, został wybudowany w 1896 roku i uważany jest za jeden z najpiękniejszych budynków secesyjnych w mieście.
Najważniejsze eksponaty stanowią arcydzieła europejskiej sztuki dekoracyjnej, od średniowiecza do czasów współczesnych. Najcenniejsze obiekty można podziwiać na stałej wystawie w gmachu Muzeum, jak również w Muzeum Zamku Nagytétény. Regularnie organizowane są również wystawy czasowe, na których podziwiać można zarówno dzieła współczesne, jak historyczne. Muzeum regularnie publikuje również rocznik ‘Ars Decorativa’, wydaje przewodniki po wystawach, katalogi i monografie.
W posiadaniu Muzeum Sztuki Użytkowej znajduje się kolekcja niepowtarzalnych obiektów, stanowiących przykłady europejskiej i węgierskiej sztuki użytkowej i wzornictwa. Kolekcja zawiera ponad 70 tys. dzieł sztuki i ponad 65 tys. grafik i dokumentów, przechowywanych w muzealnym archiwum. Dodatkowo ogromna biblioteka gromadząca materiały historyczne i współczesne uzupełnia i opisuje zbiory Muzeum.
Jest to jedna z największych kolekcji i składa się z obiektów fajansowych, porcelanowych i szklanych, jak również z kafli piecowych oraz innych przykładów ceramiki i liczy ok. 23 tys. eksponatów. Zarówno na tle instytucji węgierskich jak i międzynarodowych, Kolekcja Szkła Muzeum Sztuki Użytkowej zajmuje absolutnie wyjątkową pozycję, mogąc się pochwalić nie tylko unikalnym charakterem poszczególnych przedmiotów, ale również liczbą i zróżnicowaniem posiadanych eksponatów. Szczególna pozycję zajmuje bez wątpienia zbiór secesyjnego szkła, liczący ok. 240 elementów.
Świadome wysiłki w celu utworzenia Kolekcji zaczęto podejmować pod koniec XIX wieku, a pierwsze eksponaty, które weszły w jej skład, zostały zakupione przez dyrektora Jenő Radisics na dwóch Wystawach Światowych w Paryżu w 1889 i 1900 roku, a także prezentowane były na wystawie Modern Art zorganizowanej przez samego Radisicsa w 1898 roku. Większość obiektów szklanych, zarówno unikatowych egzemplarzy jak przedmiotów produkowanych masowo, można traktować jako dzieła sztuki, jako obiekty, które miały posiadać konkretne znaczenie i nieść konkretny przekaz. Wiele eksponatów zostało przekazanych Muzeum przez Dr Ottó Fetticka (1875-1954), pracownika akademickiego, profesora bakteriologii i weterynarii. Fettick kolekcjonował rozmaite przedmioty, a jego zbiory zawierają ponad 5 tys. eksponatów, włączając w to szkło, ceramikę i porcelanę, koronki, dywany, a także przedmioty pochodzące z Bliskiego i Dalekiego Wschodu. Głównym obszarem jego działalności kolekcjonerskiej było jednak gromadzenie niezwykłych przykładów współczesnej sztuki dekoracyjnej. Innym darczyńcą Muzeum był Vince Wartha (1844-1914), professor Politechniki, podczas gdy pozostałe eksponaty były kupowane i włączane do Kolekcji w ciągu ostatnich kilku dekad.